Jurija Gashaka, „Kobieta i koń” w synagodze w Drohobyczu
Deutsche Fassung unten // English version below
Film Jurija Gashaka „Kobieta i koń” zrealizowany został jesienią 2012 w Starej Synagodze w Drohobyczu przy okazji festiwalu Brunona Schulza. Inspiracją była fotografia Mariusza Kubielasa „Kobieta karcąca fortepian w obecności trzech świadków” wykonana w 2006 roku w Iłownicy i należąca do tworzonego przez niego od 2004 roku cyklu fotograficznego „U Schulza“. Na cykl ten składa się około 40 prac czarno-białych wykonywanych metodą określaną przez autora „fotografią czystą, bezpośrednią”, a więc wolną od jakichkolwiek modyfikacji komputerowych i fotomontażu, opartą wyłącznie na tradycyjnych procedurach manualnych. Niekiedy ostateczny efekt poprzedza kilkanaście zdjęć jednego ujęcia, niekiedy zaś nawet kilka filmów. Te jedyne w swoim rodzaju fotografie zawierają wizualną kwintesencję scenariuszy i wielotygodniowych „teatralizacji” wnętrz oraz studiów światła, pozwalających wykreować oniryczną aurę.
Film Gashaka, który w spektakularny sposób ilustruje ewokowana przez dzieła Kubielasa strategie zaproszenia do wejścia w obraz fotograficzny, istnieje w dwóch wersjach. Za zgodą autora filmu przekazaną nam przez autora inspirującej go fotografii prezentujemy tu „rewers”.
Podczas wernisażu wystawy planuje się prapremierę obu wersji – „Awersu” i „Rewersu”:
“Bruno Schulz – Klisza Werk – Transgresiones” w Galerii Dolnośląskiego Centrum Fotografii „Domek Romański” (18.04.-29.05.2013).
Druga odsłona wystawy przewidywana jest jesienią i zimą 2013/2014 (listopad-styczeń) we wrocławskiej Synagodze pod Białym Bocianem.
Kuratorka wystawy i redaktorka katalogu w języku polskim i angielskim: drXLidia Głuchowska.
Jurij Gashaks „Frau und Pferd” in der Synagoge zu Drohobycz
Film Jurij Gashaks „Frau und Pferd” wurde im Herbst 2012 in der alten Synagoge zu Drohobycz realisiert. Der Anlaß dazu war das dortige Bruno-Schulz-Festival. Der Film wiederum wurde von der Fotografie Mariusz Kubielas’ „Eine Frau ein Klavier in Anwesenheit dreier Zeugen tadelnd” inspiriert, welche 2006 in Iłownica/Polen entstanden ist und zu einer von Kubielas geschaffenen Fotoserie „Bei Schulz“ gehört. Dazu zählen ca. 40 Schwarz-Weiß-Fotos, die anhand einer Methode, durch ihren Gestalter „Dirketfotografie” genannt, ausgeführt wurden: Das heißt, dass dabei keine Computerverarbeitung oder -Korrektur sowie keine Fotomontage angewandt wird. Die Basis dafür bilden ausschließlich manuelle Prozeduren. Manchmal gehen dem Endeffekt einige Aufnahmen eines und desselben Shots, manchmal sogar einige Filmrollen. Diese einzigartige Fotografien enthalten eine visuelle Essenz der lange hergestellten Drehbücher und der mehrwöchigen „Theatralisierung” von Innenräumen sowie der Lichtstudien, die die Grundlage einer traumartigen Aura bilden.
Der Film Gashaks, welches in einer spektakuläre Weise die vom Werk Kubielas evozierte Strategie der Einladung zum „Hereingehen ins Bild”, besteht in zwei Fassungen.
Dank der Genehmigung des Filmmachers, die uns vom Fotografen weitergeleitet wurde, präsentieren wir hier dessen „Revers” (Kehrseite).
Die Uraufführung der beiden Versionen – sowohl des „Avers”, als auch des „Revers” – ist für die Vernissage der Fotoausstellung in Wrocław/Breslau geplant:
“Bruno Schulz – Klisza Werk – Transgresiones”
Galerie des Niederschlesischen Zentrums für Fotografie „Domek Romański”/“Romanisches Haus“ (18.04.-29.05.2013).
Als zweiter Ausstellungsort wird die Schau die Breslauer Synagoge zum Weißen Storch zeigen (November 2013 – Januar 2014).
Ausstellungskuratorin und Herausgeberin des dazu gehörigen Katalogs, welches in der polnischen wie englischer Sprache erscheinen wird, ist: Dr. Lidia Głuchowska.
***
Jurij Gashaks, „Woman and Horse” in the synagogue in Drohobycz
Film Jurij Gashaks „Woman and Horse” was produced in Fall 2012 in the Old Synagogue in Drohobycz. The inspiration for it was the photography by Mariusz Kubielas „Woman rebuking a piano at a presence of three witnesses” realised 2006 in Iłownica/Poland. It belongs to the photographical series “At the Schulz place” consisting of c. 40 black and white images created since 2004 according to the method described by its author as “direct photography”. That means, that he uses neither computer modifications or corrections nor photomontage.
The technical basis hier are only manual procedures. Sometimes the final effect follows several shots of the same scene, sometimes even several photo scrolls. These unique photographs are visual essence of the special scenarios and many weeks of the „theatrical stylisation” of interiors or light studies, which allow to create a dream-like atmosphere.
The Gashak’s film, which in a spectacular way illustrates a strategy of invitation the spectator to „come into the photographical image”, exists in two versions.
With permission of its authors, which was forwarded to us by the photographer, which work inspired him, we present here its „Reverse”.
Presentation of its both versions, “Awers” & “Rewers”, is prepared for the opening of the exhibition:
“Bruno Schulz – Klisza Werk – Transgresiones” at the Gallery of the Lower Silesian Centre for Photography „Domek Romański”/”The Roman House”
(18.04.-29.05.2013).
Its second show is previewed for the Fall and Winter 2013/2014 (November-January) in the White Stork Synagogue in Wroclaw
Curator of the Exhibition and Editor of its Catalogue in Polish and English: dr Lidia Głuchowska
***
© Film: Jurij Gashak, „Kobieta i koń”/„Frau und Pferd” / „Woman and Horse“ in der Synagoge zu Drohobycz (2012)
© Foto: Mariusz Kubielas (2006)
http://www.okis.pl/site/home/605/n.html
http://www.dcik.pl/wydarzenie/0,0,8427,wystawa-bruno-schulz-klisza-werk-transgresiones/
Potrzebny mi jest towarzysz. Potrzebna mi jest bliskość pokrewnego człowieka. Pragnę jakiejś poręki świata wewnętrznego, którego istnienie postuluję. Wciąż tylko trzymać go na własnej wierze, dźwigać go wbrew wszystkiemu siłą swej przekory – jest trudem i udręką Atlasa. Czasem zdaje mi się, że tym wytężonym gestem dźwigania trzymam nic na swoich barkach. Chciałbym móc na chwilę złożyć ten ciężar na czyichś ramionach, rozprostować kark i spojrzeć na to, co dźwigałemBruno Schulz, list do Tadeusza Brezy |
Ewa Maria and Friends 
Ciekawa i nietuzinkowa fotografia. Idealna harmonia zdjęcia i muzyki. Dzięki temu połączeniu można “wejść” w klimat miejsca na fotografii. Widać dbałość autora o szczegóły. Dla mnie idealna kompozycja. No i ten koń 🙂 Rewelacja. Gratuluje
Piękne naturalne zdjęcia jakich już tak naprawdę się nie robi Teraz robi za ludzi wszystko komputer a tam nie ma miejsca na prawdziwą prawdziwość Zdjęcie zrobiło na mnie wrażenie również za pomysł Gratuluję Lucy
Unikalna fotografia żywieckiej grupy Klisza Werk . Nastrojowe inscenizacje, przepełnione majaczącym światłem, kontrastem, wzbogacone o rekwizyty rodem z drohobyckiego świata Brunona Schulza, przedstawione na “dziewiczej fotografii” są reinterpretacją jego literackich i plastycznych dokonań. Film Jurija Gashaka „Kobieta i koń” , do którego inspiracją była fotografia jednego z członków grupy Klisza Werk – Mariusza Kubielasa „Kobieta karcąca fortepian w obecności trzech świadków” jest natomiast interesującym dialogiem między obrazem a muzyką.
“Unikalna fotografia żywieckiej grupy Klisza Werk ”
Ta fotografia jest jedną z wczesnych prac Mariusza Kubielasa, wykonana została w 2006 roku kiedy to jeszcze grupa Klisza Werk nie istniała. Warto o tym fakcie pamiętać pisząc komentarze do poszczególnych fotografii.
Wobec fotografii Mariusza Kubielasa nie można pozostać obojętnym. Tworzone przez niego kadry mają ogromną siłę oddziaływania, są źródłem refleksji, podziwu i inspiracji, czego przykładem jest powyższy film “Kobieta i koń”.
Jestem pełna uznania i szacunku dla pracy jaką Mariusz włożył w realizację swego projektu, jego zaangażowanie i pasja doprowadziły do powstania niepowtarzalnych, unikalnych fotografii, które głęboko zapadają w pamięć. Gratuluję mu wytrwałości i niesłabnących wizji kolejnych obrazów, które podjął się zarejestrować na kliszy, co z pewnością było niezwykłym wyzwaniem. Przypominam sobie opowieści Mariusza, jak to samotnie starał się zapanować nad zaaranżowanym przez siebie planem zdjęciowym, wykonując właśnie fotografię “Kobieta karcąca fortepian w obecności trzech świadków”. Kluczem do sukcesu okazały się jabłka i marchewka ułożone na kanapie, którymi to Mariusz sprytnie “przekupił” konia do posłusznego pozowania 😉
W imieniu Autorów dziękuję za piękne komentarze!
Pani Małgorzato,
wspaniała ta “zakulisowa” informacja o tym, jak to fotograf zwabił konia:). Komentarze ze strony świadków procesu twórczego są zawsze bezcenne.
Na samą fotografię zwrócił już NB szczególną uwagę jeden z recenzentów wystawy “Mit i Melancholia”, pan Mateusz Bieczyński, zaliczając ją do “zabawnych i inteligentnych zarazem prac” pokazanych na tej ważnej ekspozycji we wrocławskim Muzeum Współczesnym dotyczącej kondycji najnowszej polskiej sztuki.
Cały jego tekst znajduje sie tu: http://www.obieg.pl/rozmowy/24265
Ciesze się, że i fotografia Mariusza Kubielasa, i film cieszą się takim zainteresowaniem, i inspirują do dyskusji. Osobiście uważam dzieła Schulza, Kubielasa i Gashaka jako dokonania w pewnzm sensie spokrewnione, w innym jednak w znacznym stopniu autonomiczne – dokładniej piszę o tym w katalogu. Serdecznie zapraszam na wystawę, która pozwoli zrozumieć i inne niuanse dialogu intermedialnego, którego wszystkie są komponentem:)
Lida Gluchowska